In het noordwesten van de Cotentin kan je de “Route des Caps” volgen. We twijfelden eraan om dit te doen, omdat het toch wel heel wat extra kilometers betekende, maar als je éénmaal zover gekomen bent, mag je dit eigenlijk niet overslaan ! In een (Nederlandstalige) toeristische gids “Cotentin – Unique by Nature” vinden we op pag 80-81 een beschrijving van de bezienswaardigheden op de route, die ons moeiteloos overtuigt. Toch vreemd dat dit zo diep verscholen zit in een brochure van bijna 250 bladzijden !
De “route des Caps” is bewegwijzerd en begint officieel aan het uitkijkpunt in Landemer. Daar heb je van bovenop de falaise een eerste mooi uitzicht.
In het dorpje Gréville-Hague, kan je het geboortehuis van Jean-François Millet bezoeken. Hij is bekend omwille van zijn schilderijen met boerentaferelen (o.a. l’Angelus) maar vooral omdat hij door Vincent Van Gogh beschouwd werd als zijn grote voorbeeld, vooral in de eerste jaren van zijn artistieke loopbaan.
Om deze baai met de wagen te bereiken neem je in Gréville de D402 (je kan die ook later nog nemen, waar je de wegwijzer naar de Baie de Quervière tegenkomt. Onze gids heeft het hier over een “ongerept keteldal”.
Even verderop kom je in de Port du Hâble, in Omonville-la-Rogue, een klein haventje. Er zijn enkele terrasjes waar je je tegoed kan doen aan lekkere zeevruchten.
Je rijdt verder langs Port Racine. Links van de weg kan je de wagen parkeren. In het kleine beschermde haventje liggen de bootjes, vastgebonden aan een touw, op de keien. Maar bij hoogtij bewijzen de touwen ongetwijfeld hun nut !
Dit is het uiterste punt van de Cotentin. Men noemt dit ook wel “klein Ierland”, iets waar we gezien de kleine wegen en de mooie kusten wel kunnen inkomen. De ‘stenen muurtjes’ waarnaar deze benaming ook zou verwijzen zijn ons, eerlijk gezegd, niet echt opgevallen.
De vuurtoren “Raz Blanchard” staat met zijn voeten in de zee. Vlakbij de toeristische dienst heb je nog een maritiem station en een restaurantje dat uitnodigt voor een stop.
Als je de D401 volgt kom je aan de Baie d’Ecalgrain, die tussen de Cap de la Hague en de Nez de Jobourg ligt.
De neus, of de kaap, zie je op de foto links hierboven. Je staat er op een hoogte van 125 meter, hoger dus dan de meeste vuurtorens en het uitzicht is er schitterend. Je ziet in de verte de Kanaaleilanden liggen, maar bij ons is een zeenevel enigszins spelbreker.
Op het einde van de D202 sta je eigenlijk op de Nez de Voidries, hoewel je die aanduiding ter plaatse nergens ziet. Je ziet de Nez de Jobourg links liggen.
Ook hier heb je een restaurantje, met een schitterend terras en dito uitzicht. Niet twijfelen als je hier een plaatsje kan bemachtigen !
Wij nemen hier afscheid van de Route des Caps. Ze loopt nog verder via de Anse de Vauville, de duinen van Biville, de Mare de Vauville, de Cap de Flamanville, de Cap du Rozel en het standbeeld Maris Stella. Wij houden dit in petto voor een volgend bezoek.
Om het bezoek aan onze website zo aangenaam mogelijk te houden, hebben we de google-ads verwijderd. Daardoor missen we wel wat inkomsten, maar we hopen dat jullie dat compenseren door onze reisgidsen of kaarten te bestellen. Alvast bedankt !
Wij verdienen een kleine commissie als jij reserveert of bestelt via één van de links hieronder.