Honfleur

Als je de Seine oversteekt, via de Pont de Normandie of de Pont de Tancarville, kom je in de Pays d’Auge, die zich uitstrekt oer de departementen Calvados en Orne.

De kuststreek wordt ook de Côte Fleurie genoemd. De voornaamste steden zijn Honfleur, Deauville, Trouville aan de kust. In het binnenland hebben Pont l’Evêque (van de kaas) en Lisieux (als bedevaartsoord) ook enige naamsbekendheid.

Honfleur ligt op de zuidelijke oever van de monding van de Seine, tegenover Le Havre.

Het hart van de stad ligt rond de “Vieux Bassin”, maar de ziel vind je vooral terug in de kleine straatjes en steegjes errond. Tot in de 16de eeuw was Honfleur, samen met Harfleur op de rechteroever van de Seine, de grootste haven van het gebied. Het belang verminderde toen François I besliste om een nieuwe stad te stichten : Le Havre, die de rol als grootste havenstad zou overnemen.

Tot op vandaag is er in Honfleur echter nog steeds een vissershaven en een jachthaven. De vissers varen nog dagelijks uit voor garnalen en voor sint-jacobsschelpen (van oktober tot april). Dieppe, dat iets noordelijker ligt, is trouwens de grootste haven voor de vangst van sint-jacobsschelpen.

Le Vieux Bassin

De Vieux Bassin ligt in het centrum van de stad. De huizen aan de kaaien (Quai Sainte-Cathérine en Quai Saint-Etienne) zijn smal en tot zeven verdiepingen hoog.

Bij de sluis die het bassin afsluit, zie je de Lieutenance, die in de 16de eeuw gebouwd werd op de grondvesten van een vroeger kasteel en deel uitmaakte van de stadsomwalling. Tussen de hoektorentjes ligt de Porte de Caen, één van de voormalige toegangspoorten tot de stad. Vlakbij de Lieutenance ligt de “Sainte Bernadette” in het water, een kotter die vroeger werd gebruikt voor de vangst van rivierkreeft.

Aan de oostkant van het bassin vind je het Musée de la Marine, gehuisvest in de voormalige église Saint-Etienne. kerkje. In de steegjes achter dit kerkje liggen ook nog het etnografisch museum en de Greniers à Sel. Deze zouthallen worden momenteel gebruikt als expositieruimte. Ze werden in de 17de eeuw gebouwd om er het zout op te slaan, een grondstof die onontbeerlijk was voor het bewaren van de vis. Ze zijn net als de Eglise Sainte-Cathérine door scheepstimmerlieden gebouwd in hout.

Langs de kaden liggen talrijke restaurantjes, waar je goedkoop kan eten (drinken is iets duurder). Het is er gezellig, maar tegelijkertijd een "tourist trap". Een goedkoop menu, met minderwaardige producten. In de wijken rondom het bassin vind je zeker betere kwaliteit.

Quartier Sainte-Cathérine en Quartier Saint-Léonard

Aan de westkant van het Vieux Bassin, achter de Quai Sainte-Cathérine, ligt de wijk van Sainte-Cathérine, met middenin één van de weinige houten kerken van Frankrijk. De klokkentoren dateert uit de 16de eeuw en staat los van de kerk, om bouwtechnische en veiligheidsredenen. Boven de ingang van de klokkentoren staat een afbeelding van de heilige Catharina, met een zwaard en een wiel. Het wiel is een verwijzing naar haar marteling, waaraan ze op miraculeuze wijze ontsnapte toen het wiel brak.

Je kan de klokkentoren bezoeken. Inkom is apart te betalen maar is ook inbegrepen in een ticket voor het Musée Boudin.

De Eglise Sainte-Cathérine is eigenlijk een dubbele kerk. Het eerste deel werd in de 15de eeuw gebouwd door scheepstimmerlieden. Het dak lijkt trouwens op de omgekeerde romp van een boot. Toen de kerk te klein werd, bouwde men in de 16de eeuw een tweede ‘schip’ ernaast.

Ten noorden van de kerk lopen twee straatjes parallel aan elkaar : de rue de l’Homme de Bois en de rue Haute, waar je heel wat mooie huizen, winkeltjes en restaurantjes vindt (die doorgaans iets meer kwaliteit bieden dan aan het Vieux Bassin, maar ook wat duurder zijn).

Je bereikt de Rue de l’Homme de Bois vanaf de klokkentoren via de Rue des Lingots, één van de mooiste straatjes van de stad, waar de huizen nog bekleed zijn met de typische leistenen.

Het Musée Boudin ligt in de rue de l’Homme de Bois. Een bezoekje aan dit museum, dat gewijd is aan de leermeester van Monet, is voor iedereen aanbevolen. We moeten er wel bijzeggen dat er in het museum van Le Havre meer werken van Boudin te bezichtigen zijn.

De wijk van Saint-Léonard is gelegen achter het Office de Tourisme. De église Saint-Leonard, die centraal in de wijk ligt, wordt omschreven als een voorbeeld van flamboyante gotiek, maar is toch niet te vergelijken met wat we in Rue (Baai van de Somme) zagen. De kerk dateert uit de 12de eeuw, maar werd in de loop van de Honderdjarige Oorlog (tussen Frankrijk en Engeland) verschillende keren vernield door de Engelsen. De gevel is nog authentiek, de rest van de kerk dateert uit de 17de en 18de eeuw.

Vlakbij de kerk liggen ook nog enkele fonteinen en wasbekkens uit de 15de eeuw. Ze worden gevoed door een beekje waarvan de bron hogerop de heuvel ligt.

La Chapelle de Notre Dame de Grâce

Deze kapel ligt op een heuvel aan de westkant van de stad : de Côte de Grâce (Mont Joli). De “Côte” betekent in dit geval “helling” en niet “kust”, wat bij ons wel voor enige verwarring zorgde.

Vanuit de stad kan je er naartoe wandelen via de Rue du Puit en verder langs een sterk hellend paadje. Bovenaan dat pad heb je een mooi uitzicht over Honfleur, de Pont de Normandie en de monding van de Seine.

Als je nog 500 meter verder wandelt kom je aan de kapel Notre-Dame-de-Grâce, een kapel voor de zeelieden. De kapel werd al in de 11de eeuw gebouwd door Robert, hertog van Normandië. Nadat hij heelhuids een zware storm op het Kanaal had overleefd, bouwde hij drie kapellen voor de Heilige Maagd, waarvan één bij Honfleur. De klif waarop de kapel stond, viel in 1538 in zee, waarbij het Mariabeeld onbeschadigd bleef. In de 17de eeuw werd de kapel terug opgebouwd. Binnen zijn uiteraard veel ex-voto’s aanwezig.

Wie opziet tegen de steile klim, kan ook met de wagen naar boven rijden (o.a. ook via de rue du Puit).