Omaha Beach

D-Day vond plaats op 6 juni 1944. De geallieerden landden gelijktijdig op 4 plaatsen in Normandië. Het was één van de grootste militaire operaties uit wereldoorlog II.

Omaha Beach is een zandstrand van zo’n 10 kilometer tussen de dorpen Sainte-Honorine-des-Pertes en Vierville-sur-Mer. Het was, samen met Utah Beach, één van de stranden waar het commando gevoerd werd door de Amerikanen. Het zandstrand loopt er geleidelijk af in zee, maar achter het zandstrand ligt een heuvelachtig gebied met kliffen tot een hoogte van 30 meter.

De Amerikaanse begraafplaats in Colleville is, met zijn ligging vlak aan zee, één van de meest indrukwekkende begraafplaatsen. Je kan er met de wagen een stuk langs het strand rijden (of gaan wandelen op het strand) en ook een stop bij Pointe du Hoc mag niet ontbreken.

De namen van de landingsstranden (Gold, Sword, Juno) werden lukraak gekozen uit een lijst van mogelijk codewoorden. De Amerikanen maakten daar met Omaha en Utah een uitzondering op.

Een summiere beschrijving van de militaire operatie kan je terugvinden in ons uitgebreid dossier.

Colleville-sur-Mer : Amerikaanse begraafplaats

Het Normandy American Cemetery and Memorial in Colleville-sur-Mer is verplichte kost voor elke bezoeker van Normandië. De begraafplaats beslaat een oppervlakte van 35 ha, het volledige terrein is 70 ha groot. Ze telt 9.387 Amerikaanse soldaten die sneuvelden in de tweede wereldoorlog en 1 uit de eerste wereldoorlog.

In ons dossier vind je een kaartje met een aanduiding van de voornaamste bezienswaardigheden :

1 – De tuin van de vermisten, met de namen van 1.557 soldaten. Zo’n 764 soldaten stierven op 24 december 1944, toen een Duitse U-boot een Amerikaans transportschip torpedeerde. Dit voorval werd door de autoriteiten lange tijd verzwegen, ook al omdat de reddingsoperatie heel wat mankementen vertoonde.
2 - Het Memorial met een bronzen standbeeld van 7 meter hoog. Links en rechts in het memorial is de evolutie van de “Battle of Normandy” schematisch weergegeven.
3 – oriëntatietafel met uitkijk over het strand. Het pad dat naar het strand leidt, was bij ons bezoek gesloten (blijkbaar permanent).
9 – Graf van Theodore J. Roosevelt. Hij was de zoon van Theodore Roosevelt (die president was van 1901 tot 1909) en de neef van President Franklin Delano Roosevelt (die president was van 1932 tot 1948). Hij was een Amerikaans generaal en had de leiding van een divisie op Utah Beach. Hij overleed op 12 juli 1944 aan een hartaanval in Frankrijk. (Blok D, Rij 28, graf 45)
10 – Graf van Quentin Roosevelt. Hij was de jongste zoon van President Theodore Roosevelt. Hij was piloot en sneuvelde op 14 juli 1918, toen zijn vliegtuig werd neergehaald. Hij werd begraven naast zijn broer Theodore (Blok D, Rij 28, graf 46)
12 - The Niland Brothers : 4 broers waarvan er twee omkwamen op het slagveld. Een derde werd teruggeroepen naar Amerika. Een vierde werd gevangen gehouden in een krijgsgevangenenkamp in Birma. Het verhaal van de Niland-broers diende als inspiratie voor de film “Saving Private Ryan” van Steven Spielberg.

Colleville

Colleville_3

Pointe du Hoc

De Pointe du Hoc was één van de meest strategische posities van de Duitsers aan de Normandische kust. Bovenop de falaise van 25 à 30 meter, op de punt van een klein schiereiland, werd een bunkercomplex geïnstalleerd bestaande uit

Zes bunkers met kanonnen van 155 mm, die een reikwijdte hadden van 20 à 30 kilometer, waardoor de operaties op UTAH en OMAHA uiteraard sterk bedreigd waren.
Verschillende MG42’s (De MG42 of Maschinengewehr 1942 is een Duitse mitrailleur met het kaliber 7,92 x 57 mm Mauser. Het Britse leger gaf het wapen de bijnaam Hitler's Buzzsaw. De Nederlandse vertaling daarvan is Hitlers cirkelzaag, zo genoemd vanwege de hoge vuursnelheid. De MG42 had met z'n 1200 schoten per minuut de hoogste vuursnelheid van alle vuurwapens tijdens de Tweede Wereldoorlog.)
Het luchtafweergeschut bestond uit 3 FLAK30’s met een kaliber van 20 mm.

Er waren ongeveer 225 Duitse soldaten gestationeerd.

Het was uiterst belangrijk dat de batterij werd uitgeschakeld voor de eigenlijke landing plaats had om 7.30 uur in de ochtend. 5 maanden tevoren werd Luitenant kolonel Rudder van het 1ste Army Corps van Generaal Bradley ontboden op het hoofdkwartier van Generaal Eisenhower. Hij kreeg de missie toevertrouwd om de batterij uit te schakelen. Ondanks de moeilijkheidsgraad verklaarde hij zelfverzekerd aan Generaal Bradley : Sir, my ranger can do this job for you !

De stellingen op Pointe du Hoc werden reeds gebombardeerd door de B26 bommenwerpers van de 9de Air Force Company op 15 april, 22 mei en 4 juni. In de ochtend van 6 juni werden vanop zee niet minder dan 255 obussen van 355 mm afgevuurd en 20 minuten voor de aanval van de ranger voerde de RAF nogmaals een bombardement uit, dat uiterst precies moest getimed worden om de eigen troepen niet onder vuur te nemen.

De eerste bestorming begon om 6.30 uur door 250 rangers die beneden op het strand werden afgezet door de landingsboten. Deze moesten zo snel mogelijk bovenop de kliffen raken en ten laatste om 7.00 uur de batterij hebben uitgeschakeld. Pas om 7.45 uur kon het bericht verzonden worden dat de stelling was ingenomen. Daardoor werd de tweede landingsgolf aan Pointe du Hoc, afgeleid naar Omaha Beach.

Bij de aanval werden 135 Amerikaanse soldaten gedood, vermist of gewond.

Na de aanval zou blijken dat de Duitsers de kanonnen op Pointe du Hoc hadden teruggetrokken na de voorafgaande bombardementen. Ze werden enkele dagen na D-Day in een nabijgelegen bos teruggevonden.

De site is vrij toegankelijk. Vlakbij de parking ligt een infocentrum. Een wandeling leidt je door een gebied, dat nog steeds met kraters is bezaaid, en langs de verschillende bunkers.

Pointe_du_Hoc