Noorwegen heeft iets speciaals. Velen willen er wel eens naartoe, maar het komt er niet altijd van. De complexiteit van een reis naar Noorwegen ligt immers iets hoger dan voor andere bestemmingen, of is het toch gewoon omdat we liever naar het zuiden en de zon trekken ?
We zijn doe-het-zelvers van nature en zoeken het liefst alles zelf uit. Maar in het geval van Noorwegen kwamen we terecht bij Nordic, gespecialiseerd in reizen naar Noorwegen. Zij tekenden voor ons een rondrit uit langs de ‘historische driehoek’, die we privé, met zijn tweetjes maakten op een 20-tal dagen. We konden in juli 2014 genieten van een schitterende zomer, met temperaturen tot 30°C, met toch enkele regendagen erbij.
We hebben dezelfde rondrit intussen nog 3x gemaakt, in 2015, 2017 en 2018, in het kader van ons “reisbureau”, telkens met kleine groepjes van 6 à 12 personen. Voor deze reizen werd de duur wat ingekort : 12 dagen. We reisden respectievelijk in juli, augustus en juni. Het echt goede weer van onze eerste reis kregen we niet meer te zien, maar wat ook de weersomstandigheden waren : de rondrit blijft een fantastische ervaring, die de deelnemers aan onze reizen telkens weer verrast.
Onze website biedt je op basisinformatie, om je goesting te doen krijgen. In onze (zelf samengestelde) reisgids vind je de praktische details van onze rondrit. Op onze rondrit kom je langs de voornaamste gletsjers, fjorden en watervallen, je rijdt door schitterende landschappen, over bergpassen, bezoek je enkele musea die je niet mag missen (vooral omwille van de films die er getoond worden).
Heb je na het lezen van het dossier nog vragen ? Contacteer ons dan gerust. Iedere vraag brengt ons immers terug naar dit prachtige land en we leren altijd graag iets bij.
We wensen jullie alvast veel leesplezier.
Frank & Els
Hieronder vind je het verslag van onze eerste reis naar Noorwegen. In ons reisdossier vind je nog meer uitgebreide informatie.
We hebben ervoor gekozen om met de wagen naar Kiel te rijden (ong. 700 km) en daar de boot naar Oslo te nemen. De overzet vaart langs de Deense Kust, door het Kattegat en vervolgens in de Oslofjord. De overzet duurt ong. 20 uur wat meteen de mogelijkheid biedt om goed uitgerust aan de trip in Noorwegen te beginnen.
De boot vertrekt in Kiel om 14.00 uur, maar je moet al rond 12.00 uur inchecken. Omdat we het risico niet wilden nemen, zijn we dan maar een dagje vroeger vertrokken en hebben een extra nachtje geboekt in Kiel. In het stadje zelf valt niet veel te beleven. Ook hier liggen we dus vroeg in bed, om zeker te zijn dat we goed uitgerust zijn.
Toch nog enkele bedenkingen bij onze keuze voor auto / boot :
Wat zijn de alternatieven ?
Als we terug thuis zijn, zal ik alles nog wel eens in meer detail gaan opzoeken. Als je zelf van plan bent om naar Noorwegen te gaan, geeft dit je toch al wat stof tot nadenken.
De ferryboot van Kiel naar Oslo doet er zo'n 20 uur over om van Kiel in Duitsland naar Oslo te varen. Net voldoende om het als een kleine mini-cruise te beschouwen. Het baant zich daarbij een weg tussen de Deense eilanden om via het Kattegat de fjord van Oslo binnen te varen. Na een voormiddag in de regen, klaart de lucht op zodat we tegen de avond nog enkele uren van een bleek zonnetje kunnen genieten. Een Noorse dame vertelt ons dat het in Oslo 29° was vandaag, iets wat we maar moeilijk kunnen geloven.
We zullen de overtocht vooral onthouden omwille van de match tussen Brazilië en Duitsland op het WK Voetbal 2014. De zaal, die half gevuld is met Duitsers, ontploft zowat bij ieder doelpunt. Met 7 doelpunten mag het een wonder heten dat de boot het nog haalde !
De volgende ochtend komen we aan in Oslo en inderdaad, het is er al vrij warm, zodat we maar besluiten om een wandeling te gaan maken in het stadscentrum. Een vriend heeft ons gezegd dat we in geen geval de opera mogen missen. We parkeren de wagen in de buurt van het station en de Opera. Op onze wandeling passeren we de kathedraal, het parlement, de universiteit, het nationaal theater, het koninklijk paleis, de vesting en tenslotte de Opera. Hieronder een panorama-foto vanop het dak van de Opera. Klik hier voor meer foto's.
Na de middag verlaten we Oslo voor een rit van 250 kilometer naar Geilo, de eerste verblijfplaats op onze rondrit. We passeren enkele staafkerkjes en zijn net op tijd voor een toch wel speciale in Torpo.
We rijden vandaag vanuit Geilo, richting Bergen.
Daarbij kruisen we eerst de Hardangervidda, een bekende hoogvlakte en Nationaal Park. De weg loopt tot een hoogte van 1.200 meter, waarbij de boomgrens ruimschoots overschreden wordt. Het is een hallucinant landschap, vol meren, sneeuwvlaktes (in juli) en in de verte een zicht op de gletsjers van de Hardangerjokulen. De weg is één van de 18 Turistveger, die een merkwaardig landschap doorkruisen.
De eerste stop is gepland in Voringsfossen, de naam van de hoogste waterval in Noorwegen. We bekijken ze eerst uit de hoogte, vanaf het hotel Fossli. In de namiddag stoppen we ook nog eens bij het uitzichtpunt op de weg nr 7, waar we inderdaad het geluk hebben om de waterval te zien, inclusief de (zelfs dubbele) regenboog.
Het hoogtepunt van onze dag is echter de wandeling langs de Eidfjord. Vanaf de elektriciteitscentrale aan het einde van de fjord gaat het steil de hoogte in. Langs kleine paadjes, met op enkele punten touwen en laddertjes, bereiken we de boerderij in Kjeasen, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de fjord.
En geloof het of niet. We genieten nog steeds van temperaturen om en nabij de 30° C.
We laten de auto staan vandaag en nemen de trein naar het hoogst gelegen station in Noorwegen. Het dorpje Finse, gelegen op 1200 meter is trouwens alleen met de trein (of met de fiets) bereikbaar. Het dorpje ligt in de buurt van de Hardangerjokulen, met zijn 73 km², de zesde grootste gletsjer van Noorwegen.
De wandeling lijkt met een stijging van 250 meter en een lengte van 5 km (enkel) niet zo moeilijk, maar we hebben er toch onze 'voeten' mee vol. We bereiken de sneeuwgrens en moeten enkele besneeuwde hellingen en een gammel brugje over een snelstromend bergriviertje over om dichtbij de gletsjer te komen. Op de Jokulen-zijarm zijn we moederziel alleen. Afgaande op de sporen in de sneeuw was het trouwens een tijdje geleden dat er nog iemand geweest was.
(Meer foto's van de wandeling in Finse)
Na twee, toch wel zware wandelingen, lassen we een rustdag in. We maken enkel een fietstochtje rond het meer in Geilo. Door een platte band, halfweg, wordt het toch nog even 'wandelen' geblazen.
We veranderen vandaag van logeerplaats en trekken 150 km meer naar het noorden. Langs de rijksweg 50 rijden we richting Aurland. We maken nog drie korte tussenstops voor het staafkerkje in Hol, voor een korte wandeling naar de Hivjufossen (waterval) en voor een eerste prachtig uitzicht op de Aurlandfjord.
In Aurland zelf valt letterlijk niks te beleven, wellicht omdat het zondag is. We rijden dan maar onmiddellijk door naar de Aurlandsfjellet, de toeristische weg van 47 km lang, die Aurland met Laerdal verbindt via de hoogvlakte. Het kost ons ruim drie uur, gewoon omdat we niet kunnen weerstaan aan de vele mooie uitzichten. Het weer is ons nog steeds gunstig gezind : ong. 20° op een hoogte van 1.300 meter, tussen de sneeuw.
(meer foto's van de sneeuwweg)
Laerdal, een dorpje aan de Laerdalfjord, heeft verschillende bezienswaardheden. Het zalmmuseum houden we in petto voor morgen (misschien de eerste regendag. We maken wel een wandeling door het dorpje waar een 120 historische huizen bewaard zijn gebleven. Vervolgens maken we nog een ommetje van 40 km om het staafkerkje van Borgund te bezichtigen. Eén ding is ondertussen wel duidelijk : als je iets van Noorwegen wil zien, moet je vele kilometers afleggen. De gemiddelde snelheid raakt bovendien moeilijk boven 50 kilometer per uur. Het zijn dus lange dagen in de wagen, maar gelukkig maken de wisselende landschappen veel goed.
Het weer ziet er iets somberder uit dan de vorige dagen. We plannen vandaag een mini-cruise van Kaupanger naar Gupvangen, door de Sognefjord, de Aurlandsfjord en de Naeroyfjord. Deze laatste is de smalste fjord ter wereld. Net bij het binnenvaren van de Naeroyfjord begint het te druppelen, later zelfs heviger te regenen. We zijn echter niet weg te slaan van het bovendek. Zoiets wil je voor geen geld, en zeker niet voor wat regen, missen.
Vervolgens rijden we door een tunnel van 7 kilometer naar Flåm, dat aan de Aurlandfjord ligt. De Flåmsbanen, een spoorweg die 20 kilometer de vallei inrijdt langs een spectaculaire weg, zijn misschien wel één van de beroemdste attracties in Noorwegen. We zijn echter van plan om hier nog eens terug te keren en kiezen voor een wandeling halfweg het traject, met begin aan het stationnetje van Berekvam. De hemel is ondertussen opnieuw wat opgeklaard, dus we volgen de weg, die langs het spoor loopt. Ook hier zien we opnieuw de ene waterval na de andere. Na 2.5 kilometer begint het echter opnieuw te regenen. We hebben het mooiste stuk nog niet gezien, maar keren toch naar ons vertrekpunt terug.
We rijden terug naar Kaupanger, via de 24 kilometer lange Laerdaltunnel (de langste tunnel voor wegverkeer ter wereld), naar Laerdal, waar we het Zalm Visitor Center bezoeken en tenslotte met de Ferry over de Sognefjord.
De Jostedalgletsjer is met zo'n 487 km² de grootste gletsjer van het Europese vasteland. Hij ligt in het gebied tussen de Sognefjord en de Nordfjord. In de verschillende valleien lopen zo'n 25 gletsjertongen naar beneden.
We verkennen op dag 9 de oostelijke kant van de gletsjer. De Nigardsbreen is de meest bekende gletsjer die er naar beneden komt. Van veraf, aan het Glacier Visitor Center, is het zicht van de gletsjer die zich naar beneden kronkelt al indrukwekkend. Van dichtbij, op zo'n 50 meter van de gletsjer, is het ronduit spectaculair !
De gletsjer is in de voorbije 100 jaar zo'n 2000 meter 'teruggetrokken', waarvan de helft in de voorbije 10 jaar. In de geschiedenis is dit nog gebeurd, maar dan vooral door natuurlijke oorzaken. Dat het nu zo snel gaat is allicht vooral te wijten aan de menselijke factor.
We gaan van ver ook nog eens kijken naar de Bersetgletsjer (foto rechtsonder), maar de wandeling ernaartoe laten we links liggen.
Dag 10 rijden we langs de westelijke kant noordwaarts. We beginnen met een bezoek aan het Noorse Gletsjermuseum in Fjaerland. De film die er vertoond wordt op een panoramisch scherm (5 projectoren) is ronduit schitterend en geeft het beste beeld van de Jostedalgletsjer dat je ook maar kan krijgen. In het museum krijg je een goede uitleg over de verschillende gletsjerfenomenen, met enkele praktische proeven erbij die het vooral voor kinderen attractief maken. We leren er bijvoorbeeld waarom de gletsjers blauw zijn (zoals te zien is op de foto hierboven).
Even verder ligt de Boyabreen-gletsjer. We moeten maar een ommetje maken van enkele honderden meters, dus deze nemen we er nog even bij.
Het bezoek aan de Briksdalgletsjer, die gelegen is aan de noordelijke zijde, stellen we nog even uit. Het weer is immers omgeslaan : regen en laaghangende wolken beperken het uitzicht teveel. Misschien komt het er één van de volgende dagen nog van.
De dag begint somber. We starten met een ritje op de panomaraweg nr 613 die vanuit Stryn naar Hopland loopt, over de noordkant van de Sognefjord loopt. Het wordt een kort ritje, want ons eerste panoramapunt verdwijnt de fjord letterlijk voor onze ogen.
We keren terug naar Stryn om wat te shoppen, maar zelfs in de solden zijn de prijzen nog hoger dan wat je bij ons betaalt.
In de namiddag wagen we het er toch nog op om de Briksdalbreen te gaan bezoeken en waarachtig, er komt zelfs een straaltje zon piepen. De rest van de namiddag blijft het droog. Brikdsdalbreen blijkt een top-attractie, maar ook commercieel. Er liggen geen cruiseschepen in Olden, dus het valt al bij al nog mee met de drukte. Eigenlijk krijg je hier twee attracties voor de prijs van één : de Kleivafoss (waterval) en de Brikdsdalgletsjer.
Er is beter weer op komst, maar de dag begint nog met regen. Slecht nieuws voor onze mini-cruise op de Geirangerfjord, die beschouwd wordt als de mooiste fjord van Noorwegen. We hebben echter meer geluk nu. Net als we de fjord binnenvaren, priemen de eerste zonnestralen zich door het wolkendek, zodat we toch iets meer kleur krijgen. De fjord is werkelijk prachtig. De watervallen zijn nog imposanter dan deze in de Naeroyfjord.
Bij aankomst in Geiranger, maken we eerst een kleine wandeling van het centrum naar het Fjordmuseum langs een wandelweg die speciaal voor de cruise-toeristen is gemaakt en die langs imposante watervallen loopt. Telkens we zo'n waterval zien en voelen, denken we aan onze nationale trots : de watervallen van Coo, die werkelijk in het niets verzinken vergeleken bij alle waterkracht die we hier al gezien hebben.
We vervolgen met een wandeling naar een mooi panoramapunt van bovenuit, vanaf de oude boerderij Westeralen. Maar het hoogtepunt, letterlijk en ook figuurlijk volgt echter met de autorit naar Dalsnibba (op 1487 meter) waar het uitzicht op de fjord en op de omliggende bergen werkelijk fenomenaal is.
(meer foto's van de Geirangerfjord)
Vandaag staat het kuststadje (eindelijk een echte kust) Alesund op het programma. Het stadje, dat voornamelijk uit houten huisjes bestond, brandde in 1904 zowat volledig af. Het werd snel heropgebouwd, de meeste huisjes in de Art Nouveau-stijl, althans de Noorse variante erv1111an.
De wandeling in het stadje eindigt met een klim naar de Fjellstua, een café op een honderd meter boven de zeespiegel vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op Alesund en omgeving. DE attractie die we volgens de bediende in de toeristische dienst zeker moesten doen. De man kent zijn stiel !
Terug beneden profiteren we nog van de solden. Els wordt letterlijk in een nieuw kleedje gestoken. Iedereen tevreden dus :-)
We beginnen de dag met een klein ommetje langs het meer van Lovatnet in de buurt van Loen, onze verblijfplaats. We hebben blijkbaar ons dossier niet goed bestudeerd, want al snel blijkt dit ook de weg te zijn naar de Kjenndalsbreen te zien. Een gletsjer mag er altijd nog bij, dus we besluiten om de weg tot het einde te volgen. Zelfs de tolweg (40 NOK) en een onverharde weg kunnen ons niet afschrikken. En alweer worden we beloond. De gletsjer ligt in een dal dat zo goed als volledig is afgesloten. De watervallen storten zich naar beneden en we zien voor het eerst een gletsjer in de zon !
Na dit onverwachte begin, rijden we naar het eerste geplande onderdeel van onze dag. De Turistveger den Gamle Strynefjellvei. De weg leidt langs het meer van Stryn en loopt vervolgens omhoog. Na 12 kilometer slaan we rechts de weg in naar het zomerskigebied van Videseter. Gedurende 8 kilometer volgen de haarspeldbochten elkaar snel op. De gletsjerrivier stort zich langs talrijke kolkende watervallen naar beneden en het uitzicht op de vallei achter ons wordt steeds indrukwekkender. Boven aan het zomergebied, herinneren enkele sneeuwruimers nog aan het skiën, zelfs de zomerski loopt maar tot midden juni. De weg naar beneden is onverhard. We rijden de resterend 20 kilometer dus aan wandeltempo naar beneden, zelfs een moedige fietser laten we met plezier voorgaan, zodat we rustig van de uitzichten kunnen genieten.
We bezoeken nog de staafkerk van Lom, die in de 18de eeuw grondig werd aangepast. Het kerkje verschilt daardoor grondig van de vorige exemplaren die we gezien hebben. Het interieur bevat daardoor zelfs barokke elementen. Merkwaardig is dat het kerkje nog steeds gebruikt wordt voor de erediensten in Lom.
Ons hotel moet niet onderdoen voor het staafkerkje. De boerderij in Elveseter dateert uit de 16de eeuw en werd omgebouwd tot hotel. Het blijkt een waar museum te zijn. Alleszins origineel voor onze laatste verblijfplaats !
Op onze website vind je al heel wat informatie waarmee je kan nagaan of Noorwegen echt een bestemming is waar jij wil naartoe gaan. Heb je beslist om te gaan, dan kan onze reisgids je verder helpen om je reis verder te plannen.
