César Manrique

Als er één man is die het uitzicht van Lanzarote heeft bepaald, dan is dit zonder enige twijfel César Manrique. Hij was een culturele duizendpoot : schilder, beeldhouwer, designer, architect, adviseur ruimtelijke ordening.

Als 18-jarige trok de jonge Manrique als vrijwiller naar het Spaanse vasteland om er aan de zijde van Franco mee te vechten in de Spaanse burgeroorlog. Hij kwam in 1939, behoorlijk ontgoocheld, terug naar Lanzarote.

Hij ging architectuur studeren op Tenerife, maar gaf de studie al na 2 jaar op. In 1945 schreef hij zich in op de academie voor Schone Kunsten in Madrid, waarna hij rondtrok in Europa, Japan en Amerika. Reeds in die periode was hij een gevierd kunstenaar.

 

 

Met een sterk nostalgisch gevoel keerde hij in 1968 terug naar Lanzarote om 'het eiland uit te bouwen tot de mooiste plaats ter wereld'. Iets waarin hij meesterlijk is geslaagd.

Hij zorgde ervoor dat de groei van Lanzarote tot toeristische trekpleister geordend verliep, volgens strikte regels, zodat het authentieke karakter van het eiland niet verloren ging. Daarvoor werden er strikte bouwvoorschriften uitgevaardigd :

• Gebouwen mogen niet hoger zijn dan 4 verdiepingen.
• Alle gebouwen moeten wit geschilderd worden.
• De ramen moeten geschilderd worden in het groen, blauw of bruin.
• Reclamepanelen mogen niet gebruikt worden.

Voor de veiligheid van het verkeer zorgde hij ervoor dat de snelheid beperkt werd door de vele ronde punten op de wegen. Het is de ironie van het noodlot die er voor zorgde dat Manrique in 1992 om het leven kwam bij een verkeersongeval, op het ronde punt op nauwelijks 100 meter van zijn woonplaats in Tahiche.

Fundacion Cesar Manrique

De Fundacion Manrique is gevestigd in één van de woonhuizen, ontwerpen door César Manrique. Het ligt onopvallend in het midden van een lavaveld, even links van de weg tussen Arrecife en Tahiche. Je krijgt er een beeld van het creatieve brein van Manrique, zowel als architect, als designer en als schilder.

We laten gewoon de foto's voor zichzelf spreken ...

 

 

Voornaamste bouwwerken van César Manrique

Manrique zorgde ervoor dat de natuurlijke rijkdommen van het eiland voor een steeds groeiend aantal toeristen werden opengesteld, maar dit zonder schade toe te brengen aan het landschap. Het lijstje bevat niet enkel bouwwerken op Lanzarote. Ook op de andere Canarische eilanden zijn enkele van zijn bouwwerken terug te vinden.

1968 - Jameos del Agua
Haria, Lanzarote

1968 - Taro de Tahiche
Teguise, Lanzarote

1969 - Casa del Campesino
San Bartolomé, Lanzarote

1970 - Restaurante el Diablo
Parque National de Timanfaya, Lanzarote

1971 - Complejo Costa Martianez
Puerto de la Cruz, Tenerife

1973 - Mirador del Rio
Haria, Lanzarote

1974 - Castillo San José
Arrecife, Lanzarote

1982 - Mirador de la Pena
Valverde, El Hierro

1990 - Jardin de Cactus
Teguise, Lanzarote

1991 - Mirador del Palmarejo
Valle Gran Rey, La Gomera

1992 - Playa Jardin
Puerto de la Cruz, Tenerife