In het noordwesten van Michigan, aan Lake Michigan, liggen de Sleeping Bear Dunes, een duinengebied met duinen die tot 120 meter hoog gaan !
De benaming "Sleeping Bear" is verbonden met een legende. Lang geleden (zo beginnen alle legendes) heerste er hongersnood aan de overkant van het meer (Wisconsin). Moeder beer zwierf met haar twee jongen langs het strand, tevergeefs op zoek naar eten. Ten einde raad besloot zij het meer over te zwemmen naar Michigan, "het land van melk en honing". Maar de tocht was lang en met het einddoel in zicht verdronken de jonge beertjes alsnog. Moeder haalde het alsnog en toen ze terugkeek naar de plaats waar haar jongen verdronken zag ze daar twee eilandjes in het meer, een interventie van de Grote Geest "de Manitou", die ook nog de hoge duin creëerde als herinnering aan de moeder.
De werkelijkheid is minder 'romantisch'. Geologisch is het gebied al enkele duizenden jaren in beweging. De duinen worden er opgebouwd door de wind die overwegend vanuit het zuidwesten komt en het zand op de kusten van het meer achterlaat.
De lichtste gebieden in het kaartje rechtsonder zijn de duingebieden die het resultaat van de duinafzetting in de laatste tienduizend jaar. De Sleeping Bear Dunes liggen links aan het meer ter hoogte van Glen Lake.
Sleeping Bear Dunes : de klim langs de kant van Glen Lake, het uitkijkpunt aan de kant van Lake Michigan en de moedigen die van beneden naar boven klauteren, een hoogteverschil van 120 meter dat vooral bij droog en zonnig weer een ware hel kan worden (wegens de hitte van het zand dat bovendien steeds naar onder schuift).
Zicht op Glen Lake vanop het de hoogste duin
Zicht op de duinen, met in de verte North & South Manitou Island
