Pico do Arieiro

Het is onze eerste ochtend op Madeira. Bij het ontbijt in ons hotel (Hotel do Santo in Santo da Serra) is het buiten zwaar bewolkt en regent het. We besluiten ons toch aan het oorspronkelijke plan te houden en nemen de wagen richting Pico Arieiro, de op één na hoogste piek van Madeira. Allicht tegen beter weten in.

De weg (nummer 102 later 202) slingert zich door de beboste gebieden van Madeira. Gaandeweg wordt de hemel klaarder en opeens ... is de hemel boven ons helemaal opgeklaard. We zitten boven het wolkendek. We hadden er wel over gelezen dat dit kon gebeuren, maar we hadden er eigenlijk nooit rekening mee gehouden dat ons dit ook echt zou overkomen ! Het blijkt het begin te zijn van een uitzonderlijk mooie dag, als waren we op het dak van de wereld.

Genietend van het de schitterende uitzichten, met voor ons de Pico Arieiro, rijden we verder naar boven, tot op een hoogte van 1818 meter. Op de parkeerplaats, even beneden het hoogste punt, is er een restaurant en een souvenirwinkel. Bussen voeren de toeristen in massa's aan vanuit Funchal voor een kort bezoek. Ze blijven er maar even en maken dan weer plaats voor andere toeristen.

We maken ons snel uit de buurt en beginnen aan de wandeling die ons naar de Pico Ruivo moet brengen. Het begin van de wandeling is al onmiddellijk spectaculair. De wandelpaden zijn goed onderhouden en gelukkig is er op bepaalde plaatsen een kabel aangebracht die ons toch een gevoel van veiligheid geeft.

Na een kilometer of twee wordt het pad ruwer, de weg gaat ook naar beneden. De treden van de 'trappen' zijn bijwijlen 30 à 40 cm hoog, best wel vermoeiend op een hoogte van bijna 1800 meter.

De weg loopt een eerste keer door een tunneltje. Niet zo lang en rechtdoor, zodat je aan het einde van de tunnel het licht ziet. Onze lampen zijn dus niet echt nodig.  Even verderop is de weg naar de tweede tunnel afgesloten.  We volgen braaf de aanwijzingen en beginnen aan de omweg die ons terug op de goede weg moet brengen, langs de flanken van de Pico das Torres.

Het is al ruim voorbij de middag als de weg ombuigt en opnieuw naar het westen loopt. We zien de Pico Ruivo voor ons liggen, we hebben nog enkele kilometer voor de boeg en vooral ... de weg gaat eerst nog naar beneden en vervolgens opnieuw naar boven. Tot 1862 meter, de hoogste piek van Madeira. We blijven rustig genieten van het prachtige weer en het schitterende uitzicht en besluiten op onze stappen terug te keren.

Op het einde van de reis besluiten we om nog eens terug te keren naar de Pico Arieiro. We willen er de zon zien ondergaan. We zijn er zo goed als alleen en genieten tot het laatste ogenblik van een schitterend schouwspel !