Barranco de la Aldea

De GC-210 van Artenara naar San Nicolas de Tolentino loopt door de Barranco de la Aldea. Het is voor ons de mest spectaculaire barranco, hoewel het één van de minst bereden wegen van het eiland is. Bij onze beide bezoeken kruisen we over een afstand van 30 kilometer slechts een tiental wagens. Gelukkig maar, want op vele plaatsen is er slechts plaats voor één wagen, vooral in het gedeelte onder de stuwdam.

Acusa

Het dorpje Acusa is het eerste en het laatste dorpje dat je tegenkomt op de weg. In de toeristische gidsen wordt het beschreven als een belangrijke archeologische vindplaats waar nog talrijke grotwoningen te vinden zijn, maar ter plaatse vinden we daar maar weinig van terug.

In ons dossier vind je een wandeling die je langs de voornaamste bezienswaardigheden leiden. Je laat de wagen best achter aan het kerkje in Vega de Acusa, la Ermita de Candelaria. Binnen zouden enkele mooie beelden staan, maar bij ons bezoek is de kerk gesloten.

Langs de GC-210 ga je naar omhoog en slaat aan een houten kruis rechtsaf. Dit is een grindbaan, die vrij steil naar bovenloopt. De archeologische vindplaatsen en de grotwoningen vind je bij Acusa Seca. Tussen Acusa Seca en Acusa Verde loopt het pad onder een enorme verticale rotswand. Je komt opnieuw op de GC-210, die je volgt tot bij het vertrekpunt. De wandeling is 7 kilometer lang.

Voorbij Acusa slingert de weg zich via vele haarspeldbochten naar beneden. Na een tiental kilometer kom je bij een uitkijkpunt met uitzicht op het Embalse de Parralillo. Bij onze 2 bezoeken krijgen we een totaal verschillend beeld :

• In 2014 (foto links) is het meer smaragdgroen. Het waterpeil staat vrij hoog, de lengte van het meer bedraagt zowat 2 kilometer. We moesten toen terugdenken aan het Lago Verde op Lanzarote, dat dezelfde groene kleur heeft. Allicht zijn ook hier de algen verantwoordelijk voor de specifieke kleur.
• In januari 2017 (foto rechts) heeft het meer een normale kleur. Het water staat heel wat lager en de lengte bedraagt nog nauwelijks 1 kilometer. De lage waterstand is het gevolg van een lange droge periode in 2016.

Vervolg de weg naar beneden, het wordt nu steeds kleiner. Aan de overzijde van het meer kan je na een kleine tunnel nog even stoppen aan de kant van de weg. Als je nu achterom kijkt, zie je de Barranco de la Aldea in zijn volle pracht. Boven het meer zie je nog steeds de Roque Bentaiga en de Roque Nublo. Even verder kan je links via de GC-606 naar Tejeda. We raden echter aan om de GC-210 verder te volgen naar beneden.

Boven op de stuwdam is plaats voor één wagen, maar wie dacht om een frisse duik te nemen in het water, komt bedrogen uit. Nergens zijn de oevers bereikbaar.

Onder de stuwdam wordt de weg veel kleiner en het landschap wordt nog spectaculairder. Je zit hier op een hoogte van nauwelijks 300 meter, maar de rotswanden aan de beide zijden reiken zeker enkele honderden meter hoger. De weg kronkelt zich via scherpe haarspeldbochten naar beneden. Het lijkt wel een canyon uit een western. Beneden wordt de vallei opnieuw groener. Het dal opent zich nu en in de vlakte onderaan wordt San Nicolas de Tolentino zichtbaar. Het stadje lijkt veel groter dan het in feite is, vanwege de vele 'serres' (zonder glas, enkel met doeken). Je komt nog langs een aantal bananenplantages.

In La Aldea kom je op de GC200. Je kan er zuidwaarts naar Mogan. De weg naar het noorden (Agaete) is begin 2017 gesloten, allicht voor een langere tijd. Hou hiermee rekening mocht je een rondrit plannen in dit gebied. Google Maps blijkt hier tijdens ons bezoek de correcte informatie te leveren.