Agaete

Agaete ligt in het noordwesten van Gran Canaria. We hebben op onze tocht langs het noorden al enkele stadjes bezocht, we kiezen dus in de eerste plaats voor het haventje van Agaete : Puerto de las Nieves. We volgen de wegwijzers zo strikt dat we bijna de boot oprijden die hier viermaal per dag naar Tenerife vaart.

In het centrum van het dorpje worden we al van ver begroet door een hulpvaardige lokale bewoner, die ons naar één van de weinige vrije parkeerplaatsen loodst en er nog 2 EUR voor vraagt. We zijn in een goede bui en gunnen hem zijn pleziertje.

Het haventje was de plaats waar Pedro de Vera in 1481 aan land kwam en een eerste versterkte toren bouwde op het strand. Tot het midden van de 17de eeuw was het één van de belangrijkste plaatsen vanwaar suiker werd geëxporteerd naar de belangrijkste Europese havens (Genua, Lissabon, London, Antwerpen).

Tegenwoordig liggen de restaurantjes langs de kade er uitnodigend bij. Het is één van de weinige plaatsen waar we de indruk hebben dat ze niet echt toeristisch zijn. De prijzen liggen er alleszins zeer laag. Voorbij de pier ligt een zandstrand. Achter dat strandje ligt de Roque de las Nieves. We denken in eerste instantie dat dit de Dedo de Dios is (de vinger van god), waarvan sprake is in onze gids. Het restaurantje met dezelfde naam in het dorpscentrum doet geen moeite om ons te corrigeren.

De enige echte Dedo de Dios (de vinger van God), een rots van 30 meter hoogte, ligt een eind verder onderaan de imposante rotskust. Deze echte vinger blijkt afgebroken, tijdens de passage van de tropische storm Delta in 2005. De foto rechtsboven toont het originele exemplaar.

De rotskust is echt indrukwekkend. De kliffen stijgen verticaal op uit de zee en gaan tot honderden meter hoog. Op de bovenste rand zie je de pijnbomen van het natuurpark Tamadaba.

In het centrum van het dorpje staat een kapel, de Ermita de Nuestra Senora de las Nieves, die teruggaat tot de periode net na de verovering van Gran Canaria door de Spanjaarden. De kapel werd meermaals verbouwd en kreeg haar huidige vorm in de 19de eeuw.

In de meeste gidsen wordt ook verwezen naar een ‘drieluik van de Vlaamse kunstenaar Joos van Cleve’ dat zich in de Ermita de la Nuestra Senora de las Nieves zou bevinden. Meer informatie staat er niet in de gidsen, maar de informatieborden ter plaatse brengen gelukkig een vollediger verhaal.

Het drieluik werd in 1535 besteld door Anton Cerezo, een handelaar die zijn rijkdom verwierf door de handel in suiker, die gewonnen werd uit het suikerriet dat op Gran Canaria werd geteeld. Het wordt toegeschreven aan Joos van Cleve, die in 1519 deken van de Antwerpse schildersgilde was geworden.

In de 18de of 19de eeuw werd het middenpaneel echter stukgesneden, zodat de beeltenis van de maagd kon meegedragen worden in de jaarlijkse processie. Ook de beelden van de opdrachtgevers (links Anton Cerezo en zijn zoon, rechts zijn echtgenote Sancha Diaz de Zorita) bleven bewaard. Op de zijpanelen die ook bewaard zijn gebleven staan de Heilige Antonius en Christoffel (linkerpaneel) en Franciscus (rechterpaneel). Onder het drieluik zou er nog een paneel geweest zijn met de voorstelling van het laatste avondmaal, maar dit is verloren gegaan.

In de Ermita de Nuestra Senora de las Nieves hangt momenteel enkel een replica van het kunstwerk. De kapel is enkel geopend van 11 tot 13 uur, waardoor we het alsnog blijken te missen. We geven echter niet op en trekken naar de toeristische dienst van Puerto de las Nieves. De vriendelijke dame weet ons te zeggen dat het origineel van het schilderij momenteel in de Iglesia de la Conception in Agaete hangt. We hebben geluk, want later op de avond is er nog een misviering, waardoor we nog een kans krijgen om het kunstwerk te bezichtigen.

We trekken naar het centrum van Agaete, waar we bij de kerk verwelkomd worden door een 85-jarige vrijwilliger. Het kunstwerk wordt bewaard in een kleine afgesloten zijkapel van de kerk. Hij vertelt ons nog dat het werk onlangs werd gerestaureerd. Bij die restauratie werd het schilderij in zijn oorspronkelijke toestand hersteld. Het bleek immers in de loop der eeuwen talloze malen ‘overschilderd’. Het resultaat is ronduit schitterend : een topwerk uit de periode tussen de Vlaamse Primitieven en Rubens, dat in geen enkel museum misstaan.

De kerk van Agaete, de Iglesia de Nuestra Senora de la Conception, dateert al uit de 16de eeuw en was gebouwd in Mudejar-stijl (dat is een stijl waarin moslim- en christelijke kunstvormen verwezen zijn). Na een brand in 1874 werd ze volledig herbouwd in haar huidige vorm, met een grote rode koepel, die mooi afsteekt tegen de witte huizen van de stadje.

In Agaete zijn er nog enkele andere bezienswaardigheden, die we voor een volgend bezoek zullen moeten bewaren :

• Necropolis del Maipés : een archeologische vindplaats met talrijke begraafplaatsen uit de tijd voor de verovering van het eiland.
• Huerto de las Flores : botanische tuin
• Het museum ‘fiesta de la Rama’. Dit feest wordt gevierd op 4 augustus. De dag nadien werd de beeltenis van de Nuestra Senora de las Nieves in processie naar de kapel van het haventje gedragen. Het museum bevindt zich in de buurt van de kerk.
• Het natuurpark Tamadaba ligt gedeeltelijk op het grondgebied van Agaete, maar is vanuit het dorpje moeilijk te bereiken. Je vindt het in onze gids onder ‘Artenara’.

In de buurt van Agaete staan ook enkele koffieplantages. Het is de enige plaats in Europa waar koffie wordt geteeld, en dat al vanaf de 19de eeuw. Oorspronkelijk werden de koffieplanten gebruikt om percelen te omzomen en andere planten te beschermen tegen de wind.

Wil je zo’n koffieplantage bezoeken of gewoon een koffie drinken ? Ga dan naar de Finca los Castanos, ook wel de Coffee Plantation School genoemd. Je vindt ze langs de GC-231 een tweetal kilometer buiten het centrum van Agaete.