Porquerolles

Eilanden hebben iets speciaals. We waren er al eens geweest en toch lieten we ons verleiden om nog eens naar Porquerolles terug te keren.  De ferry naar Porquerolles vertrekt vanuit La Tour-Fondue, op het Presqu'ïle de Giens. Je betaalt 9 EUR per persoon.

Geen of weinig auto's op het eiland. Fietsen des te meer. Meer nog dan wandelen is fietsen de ideale manier om Porquerolles te verkennen. Voor 14 EUR huur je een fiets bij één van de talrijke verhuurkantoren in en om het haventje (een tip : sommigen geven er een gratis kaartje van het eiland bij, zodat je de 3 EUR die het Office de Tourisme vraagt voor een, weliswaar onscheurbare kaart, kan besparen).

Onderstaande kaart geeft al een ruw beeld van het 'wegennet' op Porquerolles. De hoofdwegen in het rood zijn brede grindwegen, de wegen in het blauw zijn iets kleiner maar nog steeds toegankelijk voor fietser. Het gele lijntje bovenaan de kaart (opgepast het zuiden ligt naar boven) is enkel voor wandelaars toegankelijk.

Op het kaartje dat we kochten bij het bureau van toerisme staan enkele circuits, maar op het terrein zijn die niet bewegwijzerd. Echt nodig zijn die trouwens niet, je komt altijd wel ergens terecht en de afstanden zijn uiterst beperkt (max 10 km in de lengte, 2 km in de breedte).

De klassieke bezienswaardigheden op Porquerolles zijn

• de Phare in het uiterste zuiden, die niet toegankelijk is voor het publiek, maar vanwaar je een mooi zicht hebt op de wilde zuidkust.
• Het Fort Sainte-Agathe, een versterkte vesting net boven het haventje, eveneens niet toegankelijk voor het publiek. Je hebt er een mooi uitzicht op het haventje van Porquerolles, het Presqu'île de Giens en de kust van Hyères en het Massif des Maures.
• de Moulin du Bonheur, die zijn naam kreeg op basis van het verhaaltje over een verpauperde edelman, die begin 19de eeuw een bruid zocht en de vervallen molen in een huwelijkszoekertje omschreef als een "Villa aan de Azurenkust"

Maar het mooiste op Porquerolles zijn de haast witte zandstranden waar het ondiepe water zijn azuurblauwe kleur krijgt. In de zomer is het een geliefde aanlegplaats voor motorjachten en zeilboten (op het water) en zonnekloppers (op het strand). Begin april vinden we er geen van beiden. Wel is het strand bedekt met 'tonnen' afval. Het blijkt dat dit het verdorde zeegras is dat in het voorjaar aanspoelt, maar waarschijnlijk op een natuurlijke wijze (door zon en wind) weer verdwijnt tegen dat het echt zomer wordt.